Dyslexie en andere leer-specifieke aandoeningen: de hulp van technologie op scholen

Gegevens

08 november 2019

Dyslexie is, samen met Agrafie, Agrafie en discalculia, een specifieke leerstoornis (DSA) die in Italië van invloed is op ongeveer 3-5% van de studenten en in Europa tussen 9-12%. In Italië lijden ten minste 1.500.000 mensen aan dyslexie en volgens het laatste onderzoek dat de Italiaanse dyslexie Association heeft gepubliceerd, is er in elke klasse minstens één leerling met specifieke leermoeilijkheden, hoewel het vaak zonder echte Diagnose.

Het is belangrijk om te begrijpen dat dyslexie geen ziekte is: het is een specifieke Lees stoornis die problemen veroorzaakt bij het decoderen van de tekst en die zich over de hele wereld manifesteert, ongeacht de cultuur of gesproken taal.

Daarnaast is er geen relatie tussen iemands niveau van intelligentie, individuele inspanning, sociaaleconomische positie en de aanwezigheid van dyslexie of andere Dpa's. Deze leerstoornissen kunnen zich voordoen tijdens de evolutionaire leeftijd, maar kunnen verbeteren, bijvoorbeeld dankzij de ondersteuning van compenserende en technologische instrumenten.

Onderzoek gepubliceerd door de European dyslexie Association heeft geconstateerd dat 20-40% van de mensen met dyslexie ook dyscalculie heeft, dat 10-20% van de mensen met dyslexie lijdt aan een angststoornis en dat 2-14% van mensen met dyslexie ook last heeft van Depressie.

Kinderen met hebben vaak een laag gevoel van eigenwaarde, veroorzaakt door school fouten die ouders en leraren ten onrechte aan luiheid, onaandacht of onvolwassenheid toeschrijven. Daarom hebben kinderen vaak de neiging om zichzelf te betwijfelen en te lijden onder mogelijk schooluitval.

De Italiaanse dyslexie vereniging werd opgericht in Italië: sinds 1997 werkt zij, in samenwerking met de instellingen en met de diensten die zich bezighouden met de ontwikkeling en opvoeding van kinderen, met als doel het bewustzijn en de gevoeligheid voor deze Stoornis.

Op Europeesniveau vergemakkelijkt de Europese vereniging van dyslexie, die bestaat uit verenigingen, ouders en beroepsbeoefenaren, de uitwisseling van informatie en strategieën ter bestrijding van vooroordelen, zodat mensen met dyslexie hun volledige Potentiële.

Meer dan een eeuw van onderzoek heeft ons begrip vergroot van hoe mensentaal-en geletterdheids vaardigheden verwerven, en waarom mensen met dyslexie dit proces uitdagender vinden.

Er zijn aanzienlijke vooruitgang geboekt in de procedures om dyslexie vroegtijdig te erkennen, te bepalen welke strategieën het beste werken en om passende ondersteuning te ontwikkelen voor mensen met dyslexie op scholen en op het werk. Desondanks zorgt dyslexie voor miljoenen kinderen en volwassenen in heel Europa voor bezorgdheid en uitdagingen.

School boeken zijn de eerste hindernis dyslexische kinderen gezicht. Dit is de reden waarom de Italiaanse dyslexie Association richtte het programma "BookAID", actief sinds 19 juni.

BookAID is een digitale bibliotheek voor studenten met DSA en stelt kinderen in staat om het digitale formaat (Open PDF-bestand) van basisschool, secundaire I en II schoolboeken aan te vragen.

Dankzij de overeenkomst die is gesloten met de Italiaanse uitgevers vereniging (IEA) en de samenwerking tussen de uitgevers die deelnemen aan de dienst, kunnen studenten met DSA met digitale boeken communiceren via compenserende software waarmee ze naar de teksten kunnen luisteren door middel van tekst-naar-spraak-programma's (deze Programma's herkennen geschreven tekst en spelen deze hardop af) en maken conceptuele kaarten (markeren en het nemen van notities, net alsof het een paperback is).

Als het gaat om ondersteuningshulpmiddelen, is het uiteindelijke doel niet dat mensen met dyslexie de niveaus van hun leeftijdsgenoten kunnen bereiken zonder specifieke leerstoornissen; het doel is om persoonlijke strategieën te kunnen verwerven en hun vaardigheden en sterke punten te benutten om in vrede te kunnen lezen en studeren, ongeacht de DSA.

De Italiaanse dyslexie vereniging geeft duidelijk aan dat compenserende instrumenten geen facilitering of voordeel inhouden, aangezien zij geen studenten in een bevoorrechte positie plaatsen in vergelijking met anderen, en ze niet meer lichtstudie van het onderwerp.

Veel compenserende hulpmiddelen gebruiken computers en betrekken interactie met digitale boeken, maar het is niet genoeg: je moet studenten (en vooral leraren) leren hoe ze ze moeten gebruiken en het gebruik ervan moet nog steeds worden geïntegreerd met het pad van studie en goed onderwijs. Het uiteindelijke doel is altijd om de autonomie van de student te waarborgen.

Concluderend, ongeacht de intellectuele capaciteiten, zonder adequate ondersteuning, zouden dyslexische studenten niet zo gemakkelijk kunnen leren als hun leeftijdsgenoten. Als ze echter de nodige steun krijgen, is er geen reden waarom kinderen met specifieke leermoeilijkheden geen uitstekende resultaten kunnen behalen en een bachelordiploma nastreven.

Het is belangrijk om een stem te geven aan specifieke leerstoornissen, om het bewustzijn op nationaal en Europeesniveau te vergroten om de middelen te verhogen die zijn toegewezen om studenten te ondersteunen, om de attitudes van professoren en instituten te verbeteren wetgeving en strategieën op het gebied van onderwijs en werk, omdat, zoals de Europese dyslexie-vereniging stelt: "het maakt niet uit in welk land, het maakt niet uit in welke taal: dyslexie is overal."

Om meer te leren, u de website van de Europese Dyslexia Association bezoeken in het Engels https://www.eda-info.eu/of de website van de Italiaanse dyslexie vereniging in het Italiaanshttps://www.aiditalia.org/.

(Foto door AnaTiberiu)

Machinevertaling postediteren